Kościół pw. św. Maksymiliana Marii Kolbego – kościół filialny Parafii Rzymskokatolickiej pw. Matki Bożej Różańcowej w Parsęcku.
Nieznana jest forma ani czas wybudowania pierwszego kościoła w Radaczu. Obecny kościół wybudowany został w latach 1742-1744 we wschodniej części wsi. Pierwotnie wokół kościoła znajdował się cmentarz graniczący z zespołem dworsko – pałacowym.
Kościół pw. św. Maksymiliana Marii Kolbego w Radaczu ufundowany został przez generała porucznika Henninga Aleksandra von Kleista jako wotum za Wiktorię pod Mollwitz w czasie pierwszej wojny śląskiej. Wzniesiony jest on w technice szkieletowej, o konstrukcji słupowo–ramowej. Orientowany. Salowy, bez wyodrębnionego prezbiterium z nawy, zamknięty trójbocznie. Wieża ceglana z ostrołukowym portalem, częściowo wtopiona w nawę. Zwieńczona hełmem blaszanym, baniastym, osadzonym na ośmiobocznym cylindrze.
Pierwotna wieża kościoła była szachulcowa. Jednak podczas przebudowy powstała nowa ceglana. Na wieży znajduje się dzwon neobarokowy powstały w ludwisarni Voss und Sohn w Szczecinie w 1891 r. Obecnie nie jest on używany z powodu zagrożenia konstrukcji wieży.
Od strony północnej kościoła znajdowała się przybudówka (loża kolatorska) z klatką schodową i empora otwierająca się ku nawie, pod którą mieściła się krypta. Dach nad nawą dwuspadowy, nad prezbiterium trójpołaciowy, kryty dachówką karpiówką. Ściany wieńczy drewniany, podokapowy gzyms profilowany. Wnętrze salowe z płaskim stropem, wyokrąglonym po bokach. Strop jest obecnie zasłonięty sufitem wykonanym ze sklejki.
Obecne wyposażenie kościoła jest w całości współczesne. Wszystkie elementy wyposażenia prezbiterium i ołtarza głównego oraz nawy datują swoje powstanie w latach nam współczesnych. Brak jest jakichkolwiek akcentów historycznych w wyposażeniu z lat budowy kościoła. Jedynymi wyjątkami od tej reguły są zachowane w ścianie południowej drzwi z 1744 r., a także konstrukcja empory z 1744 r. powstała ze złożenia fragmentów wschodniej i północnej empory.
Najbardziej efektownych i pięknym obiektem wyposażenia kościoła przez 242 lata była ambona przerobiona przez von Kleistów z trzech karet Jana III Sobieskiego. Po śmierci króla Jana III Sobieskiego, jego syn Jakub przywiózł powozy z pałacu wilanowskiego do Oławy. W połowie XVIII wieku Śląsk został zdobyty przez wojska pruskie, a ich dowódca, generał hrabia Henning von Kleist, przewiózł je do swojej rezydencji w Radaczu i polecił przekształcić powozy w ambonę do kościoła ufundowanego przez von Kleistów.
W latach 1742/44 – 1945 kościół spełniał rolę zboru protestanckiego. Po roku 1945 używany był jako magazyn przez Państwowe Gospodarstwo Rolne w Radaczu i uległ dewastacji. W stanie kompletnej ruiny został przejęty przez kościół rzymskokatolicki. Dzięki zaangażowaniu ks. proboszcza Leona Dygi i mieszkańców Radacza kościół poddano pracom konserwatorskim. Rozebrane zostały ruiny loży kolatorskiej, wzmocnione ściany i naprawiony dach. Kościół został poświęcony 07 grudnia 1975 r.
W przyszłości planowane jest przywrócenie pierwotnego wyglądu. Obecnie powstaje projekt remontu świątyni.
Numer rachunku bankowego na remont kościoła
Stowarzyszenie Miłośników Miejscowości Radacz
BS O/Szczecinek 03 8935 0009 1300 4042 2000 0020
Źródło: www.bornesulinowo.pl; www.parafiaparsecko.xaa.pl